18 de novembro, Día Europeo para a Protección dos Nenos e Nenas do Abuso Sexual e a Explotación Sexual

| |

A edición deste ano 2020 dedícase á prevención de condutas de risco na infancia, poñendo o foco nas imaxes de contido sexual xeradas e compartidas polos propios nenos e nenas.  

Co obxectivo de sensibilizar sobre esta problemática, compartimos esta reflexión da nosa directora técnica, Xema Cabana.

Hai unhas semanas unha amiga pedíame consello; a mellor amiga do seu fillo de 14 anos colgara nas súas redes sociais unha foto en roupa interior. Ela coñecía a esta nena e á súa familia desde a escola infantil, e non tiña claro cal sería a mellor forma de abordalo. Na súa cabeza barallaba distintas alternativas:

– falar co pai e a nai desta rapaza, e alertalos do que estaba pasando co obxectivo de que valoraran a necesidade de controlar ou non esta conduta.

– falar co seu fillo para promover nel a reflexión, e que valorara a posibilidade de abordar o tema coa súa amiga.

– falar ela directamente coa rapaza, tratando de explicarlle as posibles consecuencias da súa conduta.

Calquera destas tres alternativas a priori parece razoable. Diferentes maneiras de afrontar a situación desde o sentido común que buscan protexer a esta rapaza, que entenda que non debe facer ese tipo de cousas, e finalmente que retire a foto. Que pode saír mal? Mentres me propón estas alternativas a miña mente representa un final similar para a historia, un no que esta rapaza decide bloquear na súa rede social á súa nai.

Este dilema tan actual e pode que frecuente, probablemente teña varias aproximacións, algunha incluso que acade o obxectivo de que a imaxe desapareza das redes.

Pero se miramos de fronte os feitos expostos, decatarémonos dunha cousa, e é que CHEGAMOS TARDE. Porque a foto non é máis que a cristalización dun problema cunhas raíces moito máis profundas, unhas que agroman das sementes que como sociedade temos sementado e cultivao durante anos: 

  • Normalización da “cousificación dos corpos”, máis intensamente do corpo feminino.
  • Construción da identidade a través do feedback das demais persoas.
  • Creación dun patrón de beleza dominante que nos induce a perseguir a felicidade a través de la asunción de ese patrón e do estilo de vida que nos vende. 
  • Perpetuación de estereotipos de xénero sexistas.
  • Carencia de una educación afectivo-sexual ao longo de todas as etapas da vida, baseada no coñecemento e o respecto polo corpo propio e alleo.

Se a estas sementes lle sumamos un momento vital complexo como o pode ser a adolescencia… unha etapa na que evolutivamente buscamos o noso lugar no mundo, tratando de ser aceptados e recoñecidos ou recoñecidas polos nosos iguais. E se ademais os dotamos dunha arma tan poderosa coma as redes sociais, unha foto en roupa interior é, sen dúbida, o resultado esperado que en definitiva termina cumprindo a súa función.

Que facemos entón? Prohibimos aos e as adolescentes ter redes sociais? Condenamos aos nosos fillos e fillas ao ostracismo? Controlamos todas e cada unha das súas publicacións en redes? Desde o meu punto de vista, calquera destas opcións non chegará á raíz do problema. Como pais e nais, pero tamén como sociedade estamos en débeda coa nosa infancia. A tecnoloxía abriunos moitas portas, pero tamén supón novo desafíos para os que nin os rapaces nin nós estabamos preparados. É a nosa obriga informarnos e dotar aos nenos, nenas e adolescentes das ferramentas e a información necesaria para:

  • Fomentar neles e nelas unha actitude crítica ante a información que lles chega a través de internet e redes sociais.
  • Afastarse do pensamento único que lles chega a través da publicidade e os medios de comunicación.
  • Coñecer os perigos inherentes ás redes en relación á privacidade.
  • Achegarse á sexualidade desde o respecto ao corpo e a igualdade, co coñecemento necesario en todas as etapas da súa vida para tomar decisións sobre o seu corpo.
  • Romper cos estereotipos de xénero impostos, abrindo paso a novas realidades.

Xema Cabana
Directora Técnica
Fundación Meniños

18 de noviembre, Día Europeo para la Protección de los Niños del Abuso Sexual y la Explotación Sexual

          

La edición de este año 2020 se dedica a la prevención de conductas de riesgo en la infancia, poniendo el foco en las imágenes de contenido sexual generadas y compartidas por los propios niños y niñas.  

Con el objetivo de sensibilizar sobre esta problemática, compartimos esta reflexión de nuestra directora técnica, Xema Cabana.

  Hace unas semanas una amiga me pedía consejo; la mejor amiga de su hijo de 14 años había colgado en sus redes sociales una foto en ropa interior. Ella conocía a esta niña y a su familia desde la escuela infantil, y no tenía claro cuál sería la mejor forma de abordarlo. En su cabeza barajaba distintas alternativas:

  • hablar con la madre y el padre de esta chica, y alertarlos de lo que estaba pasando con el objetivo de que valoraran la necesidad de controlar o no esta conducta.
  • Hablar con su hijo para promover en él la reflexión, y que valorara la posibilidad de abordar el tema con su amiga.
  • Hablar ella directamente con la chica, tratando de explicarle las posibles consecuencias a su conducta.

            Cualquiera de estas tres alternativas a priori parece razonable. Diferentes maneras de abordar la situación desde el sentido común que buscan proteger a esta chica, que entienda que no debe hacer eso, y finalmente que retire la foto. ¿Qué puede salir mal? Mientras me plantea estas alternativas mi mente representa un final similar para la historia, uno en el que esta chica decide bloquear en su red social a su madre. 

            Este dilema tan actual y puede que frecuente, probablemente tenga diferentes aproximaciones, alguna incluso que logre el objetivo de que la foto desaparezca de las redes.  Pero si miramos de cerca los hechos expuestos, nos daremos cuenta de una cosa, y es que HEMOS LLEGADO TARDE. Porque la foto no es más que la cristalización de un problema con unas raíces mucho más profundas, unas que brotan de las semillas que como sociedad hemos plantado y abonado durante años:

  • Normalización de la “cosificación de los cuerpos”, más intensamente del cuerpo femenino.
  • Construcción de la identidad a través del feedback de las demás personas.
  • Creación de un patrón de belleza dominante que nos induce a perseguir la felicidad a través de la asunción de ese patrón y del estilo de vida que nos vende. 
  • Perpetuación de estereotipos de género sexistas.
  • Carencia de una educación afectivo-sexual a lo largo de todas las etapas de la vida, basada en el conocimiento y el respeto por el cuerpo propio y ajeno.

            Si a estas semillas le sumamos un momento vital complejo como lo puede ser la adolescencia… una etapa en la que evolutivamente buscamos nuestro lugar en el mundo, tratando de ser aceptados y reconocidos o reconocidas por sus iguales. Y además les dotamos de un arma tan poderosa como las redes sociales, una foto en ropa interior es, sin duda, el resultado esperado que en definitiva termina cumpliendo su función.

¿Qué hacemos entonces? ¿Prohibimos a los y las adolescentes tener redes sociales? ¿Condenamos a nuestros hijos e hijas al ostracismo? ¿Controlamos todas y cada una de sus publicaciones en redes? Desde mi punto de vista, cualquiera de estas opciones no abordará la raíz del problema. Como padres y madres, pero también como sociedad estamos en deuda con nuestra infancia. La tecnología nos ha abierto muchas puertas, supone nuevos desafíos para los que ni los adolescentes ni nosotros estábamos preparados, es nuestra obligación informarnos y dotar a los niños, niñas y adolescentes de las herramientas y la información necesaria para:

  • Fomentar en ellos y ellas una actitud crítica ante la información que les llega en internet y redes sociales.
  • Alejarse del pensamiento único que les llega a través de la publicidad y los medios de comunicación.
  • Conocer los peligros inherentes a las redes en relación a la privacidad.
  • Acercarse a la sexualidad desde el respeto al cuerpo y la igualdad, con el conocimiento necesario en todas las etapas de su vida para tomar decisiones sobre su cuerpo.
  • Romper con los estereotipos de género impuestos, abriendo paso a nuevas realidades.

Xema Cabana
Directora Técnica
Fundación Meniños

Publicaciones Similares

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *